Buenos Aires - slot

Donderdag 10 februari

De laatste dag van onze reis brak aan. We begonnen de dag rustig, want het zou een lange dag worden. (Een vlucht van 13 uur van BA naar Parijs, dan op vliegveld Charles de Gaulle overstappen en nog eens een uur vliegen naar Amsterdam.)

Nadat de koffers waren gepakt, hebben we een wandeling gemaakt door het Lezama Park recht tegenover ons hotel. Je ziet er van alles: joggers, een bijeenkomst van een 50+clubje, verliefde stelletjes, gezinnetjes, maar ook zwervers die nog op een bankje slapen of een ander hoekje in het park als tijdelijk onderkomen hebben. (De Wikipedia link naar dit park en het museum verklaart e.e.a.) We kwamen uit bij het nationaal historisch museum dat we bezochten. Een klein en interessant museum met opvallend veel suppoosten.

Ons bezoek aan BA heeft op het juiste moment plaats gevonden want de temperatuur gaat in het weekend weer naar 36 graden.

Om 14.00 uur werden we opgehaald om naar het internationale vliegveld te gaan dat ca. 35 km buiten Buenos Aires ligt.

De vluchten verliepen voorspoedig en we arriveerden op tijd op Schiphol.

Hiermee kwam een eind aan een mooie en enerverende vakantie die we niet gauw zullen vergeten.

We danken jullie allen voor de reacties en dat jullie ons op de voet gevolgd hebben. Wij hopen dat jullie genoten hebben van onze verslagen, wij vonden het in ieder geval leuk om de ervaringen van de dag te delen en keken uit naar jullie reacties.

Buenos Aires vervolg

woensdag 9 februari

Ik weet niet wat het is, maar erg lekker voel ik me niet. Dit komt naar alle waarschijnlijkheid door òf het grote temperatuurverschil, of het verschrikkelijke geluid, de stank van benzine en andere luchtjes. Eén ding weet ik zeker: zo rustig, stil en zulke schone lucht als we gehad hebben vind je hier niet. Buenos Aires is een erg drukke stad.

We zijn vanmorgen om half 10 vertrokken en om vijf uur kwamen we helemaal gebroken van het slenteren bij ons hotel aan. Volgens Jane zijn we afgevallen, maar dat kunnen we niet controleren.

Vandaag zijn we naar de begraafplaats Recoleta geweest waar o.a. Evita Peron en haar man begraven zijn. De graftombes die hier staan zijn behoorlijk groot en fraai. Deze begraafplaats lijkt een stad op zich.

Verder zijn we naar de mechanische bloem geweest die overdag open staat en ‘s avonds dicht gaat. Het is een kolossaal bouwwerk dat 18 ton weegt en gemaakt is van aluminium en staal. Dit staat in een park. Opvallend voor deze grote stad is dat er toch vele parken zijn.

Later zijn we naar de haven geweest (Puerto Maduro) waar oude pakhuizen zijn omgebouwd tot restaurant, bar, kantoor enzovoort. Toen we tussen de middag ergens wat zaten te eten kregen we een stortbui, maar wij zaten droog onder een overkapping.

De temperatuur hier is vandaag 24 graden en gisteren was het 26 graden.

We gaan nu eerst even siésta houden en daarna gaan we kijken of we ergens kunnen gaan eten.

We hebben deze dag afgesloten met een diner in een dichtbij gelegen restaurant. Het zag er gezellig uit en de menukaart gaf een ruim aanbod weer.

We hebben gekozen voor een medaillon van 400 gr dat we met zijn tweeën deelde, zo ook de patatjes en de salade. Men vindt het helemaal niet vreemd als een portie wordt verdeeld. (21.00 uur is niet bepaald onze etenstijd.) Voorts een flesje wijn erbij. Vreemde lui die Argentijnen; ze vroegen of we ijsblokjes in onze rode wijn willen. We sloegen dat aanbod af. Wij wilden de wijn 'puro'. (We zagen dit al eerder tijdens ons reis dat ze ijsblokjes in hun wijnglas deden.)

Na ons hoofdgerecht hebben we geen toetje genomen, maar besloten een ijsje te nemen op onze weg terug naar ons hotel. Bij Florencia (letterlijk en figuurlijk bijna thuis, want ook in Den Haag is een Florencia) hebben we heerlijk van ons ijsje op het bankje voor de winkel genoten. Dat we midden in de uitlaatgassen zaten deerde ons niet. De ijssalon zit nl. op een verkeerskruispunt, waar met name stadsbussen stoppen en optrekken. Ook de vuilnisophaaldienst doet op dit late uur nog zijn werk (het was rond 22.00 uur).

Tromgeroffel lokte ons naar het park tegenover ons hotel. Daar was een groep inderdaad bezig muziek te maken, voornamelijk trommels, drums etc. Het klonk goed. Ter afsluiting hebben we nog een borreltje genomen in ons hotel. Helaas was het drankaanbod niet groot.

Morgen gaan we ons opmaken voor de terugreis.

Buenos Aires

Gisteren (7 febr.) zijn we met een uur vertraging op de luchthaven van BA geland en snel naar ons hotel vervoerd. We waren totaal uitgeblust nadat we onze weblog weer hadden bijgewerkt. Het werd zo laat dat we geen honger meer hadden. We teerden nog op ons ontbijt en de lunch in het vliegtuig.

8 februari (dinsdag)

In Buenos Aires wonen 2,8 miljoen mensen en het is de grootste stad van Argentinië.

Om 09.30 uur stonden we buiten en begonnen onze ontdekkingstocht. Eerst gingen we naar ‘Plaza de Mayo' waar o.a. Casa Rosada staat (opgericht in 1894 en sinds 1910 zetelt hierin de regering).

Om een eerste indruk te krijgen van deze metropool hebben we gebruik gemaakt van de ‘hop-on-hop-off bus'. Deze tour duurt 3 uur zonder uitstappen, maar wij zijn met name uitgestapt in de wijk La Boca. Een erg oude wijk waarin van oudsher Italianen (uit Genua) wonen en werken. Het ligt nl. dichtbij de oorspronkelijke haven. La Boca is een levendige en kleurrijke wijk met veel terrasjes, winkeltjes en overal wordt de tango gedanst.

BA is een stad van grote contrasten: moderne gebouwen staan naast oude ‘vervallen' panden.

We hebben veel gelopen en hebben geen benen meer over.

Straks moeten we er nog uit om te eten en dat kan pas vanaf half negen.

Voorlopig deze korte impressie. Morgen gaan we verder. (We wilden jullie niet nog een week laten wachten.)

Buenas noches.....(althans voor ons).

ANTARCTICA

28 januari (vrijdag)

Vandaag werden we om half 4 naar de pier van Ushuaia gebracht. De koffers zijn vanochtend al door de bemanning van het schip opgehaald uit ons Hotel Los Fuegos.

We gaan aan boord van de Antarctic Dream, ons schip gedurende onze Antarctic cruise. We worden verwelkomd door de expeditieleider, Stephan, en zijn staf .Na de briefing werden wij naar onze kamer gebracht. Deze is klein maar schoon. Niet veel later werden we opgeroepen om naar de receptie te komen. Daar kregen we te horen dat we naar een andere kamer zullen verhuizen. Er had zich een aantal lastminutereizigers gemeld, zodat er weer geschoven werd met kamers.

Om 18.00 uur was het drill time. Het alarm ging af en met je reddingsvest moest je boven in het restaurant verschijnen. De kanten van het schip werden uitgelegd: boeg, kiel, stuurboord en bakboord. Na het droog oefenen met de reddingsvesten vertrok het schip. Eerst via het Beagle kanaal (had 5-6 uur nodig om door dit kanaal te varen) en tegen middernacht volgt de overtocht naar het witte continent.

De Antarctic Dream is een luxe expeditieschip dat met haar 42 hutten plaats biedt aan 84 passagiers. Dit schip, dat haar thuishaven heeft in Chili, is voorzien van de modernste satelliet- en navigatiesystemen. Verder beschikt het schip over een fitnessruimte, sauna, winkeltje, etc.

Gedurende de eerste twee dagen van onze cruise vaarden we door de Drake Passage. Het schip werd gevolgd door zeevogels, zoals Kaapse stormvogels, meeuwen en albatrossen.

Bij het wakker worden merkten we dat de boot flink in beweging was. Lopen ging heel moeizaam maar ook het douchen is niet erg makkelijk en we hebben niet gezopen. Vervolgens was het waggelen naar de eetzaal, waarbij we de muren in de gang nodig hadden ter ondersteuning.

Er waren zaterdag 29 januari 3 thema-bijeenkomsten. Deze gingen over de vogels en zoogdieren die we tijdens onze reis kunnen tegenkomen. De lezingen werden gehouden door de gespecialiseerde gidsen die meer vertelden over het wildlife op Antarctica, de ontdekkingsexpedities naar de Zuidpool.

Door de hoge golven vlogen tijdens de lunch de messen en vorken van de ene naar de andere kant van de tafel en soms nog verder als Frans ze niet had opgevangen. Na de laatste bijeenkomst zijn we naar de middag(thee)bijeenkomst gegaan.

Waar moeten we beginnen?

Er is de afgelopen dagen zo veel gebeurd dat het moeilijk is om een compact verhaal te schrijven.

De medereizigers komen uit diverse landen (Zwitserland, Duitsland, Groot-Brittannië, België, NL, Finland, Rusland, India, Japan, Australië, Nieuw-Zeeland, Chili, Argentinië, USA, Israël).

De bemanningsleden zijn bijna allemaal Chilenen? de kapitein en zijn medewerkers op ?de brug?, de obers en barkeeper, de hotelmanager en zijn assistente, de dokter en het voltallige team van gidsen (elk met een specialisatie, zoals vogels, zoogdieren, soms met een aanvulling zoals fotografie).

Omdat de eerste 2 dagen door het Beagle kanaal gevaren moest worden, werd de tijd benut met voorbereidingen. Deze bestonden uit lezingen over de natuur (voornamelijk allerlei dieren), ontdekkingsexpedities naar de Zuidpool en de voorschriften hoe te gedragen op Antarctica.

Na deze dagen en vooral toen de parka's en de laarzen uitgedeeld waren, popelde iedereen om eruit te gaan.

De eerste ochtend ‘buiten' begon met een ´landing´ op Aitcho Island (onderdeel van de Zuid-Shetlandeilanden). We zijn daar drie uur aan land geweest en hebben daar tussen de pinguïns en de zeeleeuwen gelopen. Bij de zeeleeuwen moesten we wel wat afstand houden (circa 20 meter), maar bij de pinguïns lag dit anders. Als je ging zitten, kwamen ze juist naar je toe en begonnen alles te inspecteren wat je bij je had. Bij een van deze ontmoetingen werd Frans omringd. Voor hem kon hij drie pinguïns nog in de gaten houden die speelden met het lenskapje van zijn camera en de labeltjes van zijn uitrusting, maar achter hem was een pinguïn bezig de sluitingen van zijn rugzak te controleren. Het was een mooie ochtend om nooooit meer te vergeten; zo dicht bij de natuur.

's Middags (31 jan.) gingen we naar Half moon Island, waar zo'n 3300 kinbandpinguïnparen hun nest hebben. Voorts zijn er diverse vogels te bewonderen. (Overigens mogen jullie blij zijn dat er geen geuren hierbij meegeleverd kunnen worden. De geur is nl. uiterst onaangenaam.)

Onze tweede dag (dinsdag 1 februari) meerden we aan in Cuverville Island (een rotsachtig eiland gelegen in het Errerakanaal). Dit eiland was tijdens de Belgisch Antarcticaexpeditie (1897-99) ontdekt door Adriën de Gerlache en vernoemd naar een vice-admiraal bij de Franse marine (Admiraal Cavalier de Cuverville).

Op dit eiland is een grote kolonie Gentoopinguïns (o.a. rood stukje in de snavel).

Ook werd hier een wandeling naar de top gemaakt. In een lange sliert van rode parka's toog de colonne naar een top om er even in alle rust van de stilte te genieten. Natuurlijk waren er uitzonderingen, die niet verder kwamen (waaronder Jane).

Aansluitend volgde een zodiakcruise naar zeehonden en zeeleeuwen maar dat veranderde al snel in een spelletje ‘wie speelt met wie'. Onze tegenstanders waren de walvissen (Minke whales, oftewel dwergvinvis). Het was prachtig hoe we elkaar opzochten: wij eerst achter de hen aan, maar daarna kwamen ze steeds terug (onder de 5 boten door, dan kwam er één vlak naast of tussen de boten boven water. Het was gewoon fantastisch en er kwam bijna geen eind aan.)

De bemanning vertelde later dat ze dit ook nog nooit hadden meegemaakt. Bij terugkomst op ons schip kregen we de mededeling dat we om zeven uur op het helikopterdek moesten komen, want er moest iets gevierd worden. Er werd champagne geschonken, omdat we het vaste land hadden betreden (continent Antarctica) en vanwege de bijzondere ontmoeting met de Minke whales.

Woensdag 2 februari

Deze ochtend vaarden we verder door het smalle Lemaire-kanaal. Dat gebeurde om 7.00 uur in de ochtend, dus was het weer vroeg je bed uit. De tocht door het 7 miles-lange kanaal (dat 1 mile breed is) was mooi en we hoorden dat het dit jaar voor het eerst was dat ze er doorheen konden varen. Toch lag er nog veel ijs in het water (brokstukken die keer op keer tegen het schip kwamen).

Vervolgens was het snel ontbijten en gereed maken voor de eerste landing die om 9.00 uur was naar Yalour Islands. Op dit eiland troffen we voornamelijk Adeliepinguïns (met het witte cirkeltje rond de oogjes).

Na de lunch bezochten we Petermann Island dat het meest zuidelijke eiland is dat we tijdens deze reis bezochten. Hier troffen we een kolonie Gentoopinguïns aan en de blauwoogaalscholver. De temperatuur was op dat moment gestegen tot 15 graden en velen gingen dan ook zonder jas op een mooi plekje languit in de zon liggen.

Deze avond werd afgesloten met een barbecue. Helaas werd het ´s avonds op het dektoch erg koud, dus stonden de koks buiten het vlees te bereiden en hoefden wij alleen maar ons vlees op te halen in de deuropening.

Van de bemanning en de gidsen hoorden we hoe speciaal deze reis is tot dusverre is. Het weer is ongelooflijk gunstig en wat er te zien was is heel bijzonder.

Donderdag 3 februari

Vandaag begonnen we aan de terugtocht naar Ushuaia.

In de ochtend zijn we gegaan naar het kleine Goudiereiland voor de kust van Wiencke-eiland en op het Wiencke-eiland bij 'Jougla Point' bevond zich tussen 1944 en 1962 het Britse onderzoekstation Port Lockroy, waar zich nu nog een postkantoor van het British Antarctic Survey bevindt, zomede een klein museum hoe men er destijds woonde en leefde.

Voorafgaande aan dat bezoek werd er op ons schip door een van de vrijwilligers nog uitleg gegeven over de geschiedenis van het station. (Er werken slechts 5 vrouwen op deze basis. Deze groep verblijft daar van november 2010 tot maart 2011.)

Hier in Port Lockroy (op Goudier island) troffen we natuurlijk weer pinguïns aan en verder de blauwoogaalscholver, maar ook skeletten van walvissen en resten van het oude poolstation.

Bij het museum en huidige onderzoeksstation zagen we voorts resten van een oude waterboot.

De zon scheen volop en het was net als de dag ervoor `T-shirtweer`. Na het kopen van souvenirs en het maken van vele foto's vertrokken we weer met de zodiak naar onze `Antarctic Dream`.

Bij terugkeer op de boot stond de lunch alweer klaar voor ons. ´s Middags was er voor de verandering geen excursie. We voerden via kleine kanalen langzaam terug naar het noorden. Ondertussen werd een ijsschots op zijn zijkant gelegd en een paar zeehonden van hun ijsschots verjaagd. We gingen er zo dicht langs dat ze zich niet meer veilig voelden en doken in het water. Even later zagen we ook nog een sneeuwlawine dat van de berg afkwam en een grote wolk van sneeuw was het gevolg.

(We hebben nu even tijd voor onszelf genomen, want de afgelopen dagen zijn we volgens een strak regime bezig gehouden. Het woord strafkamp is al eens genoemd in ons weblog, maar we hadden dit avontuur voor geen goud willen missen.)

Vrijdag 4 februari

Half 5 op en om 5 uur werd er opgeroepen om aan dek te komen voor de volgende landing naar Deception Island. Via een smalle ingang kwamen we in `Neptune´s Bellow` (een beschutte baai).

Op dit eiland zijn overblijfselen te vinden van barakken en opslagvaten etc. ten tijde van de walvisvangst.

Voor liefhebbers was het mogelijk om te zwemmen. Alleen was het op dit vroege uur veel te koud en waaide het behoorlijk, maar 2 personen hebben het toch getrotseerd (een Belg en een Australiër).

's Middags was er weer een landing, naar Hannah's Point. De zee was nogal onstuimig. Er werd gewisseld van de ene kant naar de andere kant van het schip, zodat de passagiers iets gemakkelijker op de zodiak kunnen stappen. Jane en een aantal anderen (11 in totaal) durfden het toch niet aan. Frans had wel de moed. Op Hannah's Point waren wederom vele pinguïns, zeeolifanten en zeeleeuwen te zien.

De terugreis op de zodiak leverde menigeen een nat pak op, zo hoog kwamen de golven de zodiak in.

Zaterdag 5 februari

De komende 2 dagen staan in het teken van lezingen, uitwisseling van gegevens en fotomateriaal, napraten met de medereizigers. Omdat de zee weer behoorlijk wild was, vielen er al slachtoffers (in de zin dat er telkens weer iemand met zeeziekte naar zijn cabine vertrok). Ook zondag hield dit aan. De helft van de passagiers en een enkel bemanningslid verscheen niet ‘op het podium'.

Het programma werd verschoven. We zouden 's middags een recapitulatie van de afgelopen dagen krijgen, waarbij een diashow getoond zou worden. Het schip deinde zo heftig dat zelfs de stoelen in de conferentieruimte niet op hun poten bleven staan.

Rond het avondeten (20.30 uur) kwamen meer mensen ‘boven water' en daarna volgde dus de diashow etc. De zee is ondertussen iets milder geworden. Al met al werd het toch nog en latertje. Na 12.00 uur middernacht gingen we pas naar onze cabine. De koffers nog even snel pakken, want morgen (maandag 7 februari) gaat de wekker om 6.00 uur. De koffers moesten een uur later voor de cabine staan, zodat de bemanning deze alvast richting uitgang zou brengen.

Nog een laatste ontbijt met zijn allen, terwijl het schip ondertussen aanmeerde in de haven van Ushuaia. Afscheid nemen van de medepassagiers en de bemanning valt zwaar. Gedurende deze 11 dagen ben je één familie geworden.

Onze transfer stond ons al op de kade op te wachten om ons naar het vliegveld te brengen voor onze vlucht naar Buenos Aires.

Ushuaia

Dit is de meest spannende dag van de vakantie geweest. Na al die dagen van doorgaan, indrukken opdoen en verwerken hebben we onszelf een rustdag gegeven.

Even geen excursies, maar heerlijk uitslapen en laat ontbijten. 's Morgens nog een wandelingetje gemaakt door het bos en ‘s middags naar het stadje om wat laatste boodschappen te doen en omwéér iets te eten.

Volgens Frans zagen we de boot al in de haven liggen maar het was te ver om 100% zeker ervan te zijn. Ushuaia is een kleine haven voor o.a. vrachttransport, een paar Argentijnse Marineschepen, cruise- en andere schepen om toeristen rond te varen (o.a. door het Beaglekanaal).

Morgen worden de koffers om half 10 opgehaald. Zelf worden we pas om 15.30 uur vanaf het hotel opgehaald voor ons avontuur naar Antarctica.

De temperaturen vallen tot zover mee (rond de 12 graden), het is droog en er staat weinig wind, maar dat kan hier met het uur veranderen. Vandaag was weer een dag met zon toen weer bewolkt en later weer zon.

De komende 12 dagen zullen er geen berichten via dit weblog verschijnen. Jammer voor jullie, maar ook voor ons. Hoe moeten we onze avonden dan vullen?

reis van El Calefate naar Ushuaia

We mochten vandaag later opstaan, omdat het een reisdag was. We gingen van El Calafate naar het zuidelijkste puntje van Argentinië. Overmorgen begint hier onze reis naar Antarctica.

We zouden om 10.30 uur vanaf ons hotel opgehaald worden. De reisorganisatie had vandaag weer alles voor ons geregeld. Toen ze ons kwamen ophalen waren we al ingecheckt en hoefden we alleen nog onze koffers op de luchthaven in te leveren en de luchthavenbelasting te betalen.

Het airport van El Calafate is betrekkelijk nieuw en modern. Weliswaar klein maar ook groeiende, dat was tenminste te zien aan een uitbreiding en allerlei verbouwingen.

Het was een middagvlucht en duurde maar een goed uur.

Bij aankomst in Ushuaia stonden ze van een andere organisatie ons weer op te wachten om ons naar het hotel te brengen dat buiten de stad aan de rand van een bos ligt (heerlijk rustig).

Na aankomst zijn we meteen vertrokken naar het stadje, hebben er wat rond gekeken en zijn lekker gaan eten. Overigens was het 12 graden in Ushuaia, maar wel droog. (Zo'n taxiritje van het hotel naar het centrum, een kilometer of 10, kost ca. Euro 4.)

Vandaag helaas geen foto's, want Janeis zonder camera door het stadje gaan slenteren.

Los Glaciares National Park

Arie noemde het geen vakantie maar een strafkamp en het begint er steeds meer op te lijken, vanochtend was het weer 5 uur toen die wekker afliep. Om kwart over zeven heeft een bus ons opgehaald om naar de boot te gaan. Vandaag stond op het programma een boottocht over het Lago Argentina, met onder andere de Upsala- en de Moreno-gletsjer.

De bus bracht ons naar Puerto Bandera waar de catamaran klaar lag. We kregen een plaats op het 2^e dek vooraan het schip met een schitterend uitzicht. Het schip vertrok om 10.00 uur richting het noorden naar Punta Avellaneda. Als de eerste ijsbergen in zicht komen, ben je dicht bij de Upsalagletsjer. Dit is één van de grootste gletsjers van het hele N.P., met ijsmuren van soms wel meer dan 100 meter hoog. Veiligheidshalve kon het schip niet dichterbij komen (vanwege de enorme brokken afgevallen ijs) maar hield een afstand van 3 kilometer. Bij de Perito Morenogletsjer, die we gisteren vanaf land hadden bekeken, konden we tot op 300 meter komen. We zagen daar een groot stuk ijs afbreken maar waren duidelijk te laat om er foto's van te maken. Ook bij de derde gletsjer kwamen we tot ongeveer 300 meter afstand.

Het weer was prachtig: veel zon en een goede temperatuur. Alleen de wind blijft, met nameals er gevaren werd is het koud en soms nat (wij bleven droog maar je zag ‘helden' lopen die voorop de boot stonden).

Vandaag hebben we net als gisteren vlees gegeten, met natuurlijk een flesje water.

Argentinië kent net als Chili vele terrasjes waar wij natuurlijk niet komen

De dag van aankomst in El Calefate was het een uitermate warme dag; iedereen liep er relaxed bij en de terraseigenaren deden goede zaken. Rond 9 uur 's avonds was het nog zo licht dat wij nog even een ommetje hebben gemaakt. Ons hotel ligt een blok verwijderd van de hoofdstraat. We sloten deze dag af met een drankje. Je zag nog van alles voorbij flaneren (het was rond 10.00 uur). Qua outfit (kleding) lijkt het verder wel zoals in een grote Nederlandse stad, en natuurlijk heel veel sportievelingen (te zien aan hun kleding).

Morgen wordt het weer een reisdag. Daarna houden we een lange tijd stilte, want dan zitten we op een schip zonder computercontact (zohebben we vernomen).

Perito Morenogletsjer

Vandaag hebben we onze eerste Argentijnse privé-excursie naar de Perito Moreno-gletsjer gehad. Volgens afspraak werden we om tien uur bij het hotel opgehaald.

We reisden met privé-transport naar het National Park Los Glaciares; de sub-Antarctische 'Continental Ice-Cape', beter bekend als de 3e pool. Deze beslaat meer dan 60.000 km2 en heeft het ontstaan van meerdere grote gletsjers in de Patagonische Andes veroorzaakt.

El Calefate ligt ongeveer 80 kilometer van de gletsjer en de heenreis deden we via een gravelweg. Hier stopten we vervolgens om 2 adelaars en later laagvliegende condors te fotograferen.

Voorts stopten we nog om foto's te maken van de omgeving.

We bezochten ‘de balconies' om vanaf land de indrukwekkende gletsjer Perito Moreno (ter grootte van Buenos Aires) te bewonderen. We konden alle tijd nemen om deze te bekijken vanaf het platvorm voor de gletsjer. De gletsjer is zeer actief en je hoorde continue het ijs kraken en regelmatig vielen er brokken ijs met een hels kabaal het water in.

Vanaf de ingang van het nationale park was het zo´n 30 km rijden tot aan de gletsjer.

Halverwege de 2 uur durende wandeling vielen de eerste druppels naar beneden, maar met de stevige wind voelt het dan wel gelijk koud aan. Aan het eind van onze rondgang hadden we eenmaal een stuk ijs naar beneden zien vallen en een keer in de verte een vloedgolf gezien dat een afgebroken stuk ijs teweeg bracht. Verder zagen we veel ijsschotsen in het water drijven. Na de lunch en een laatste blik op de gletsjer zijn we aan de terugreis naar het stadje begonnen.

Bij terugkomst hebben we eerst op een terrasje wat gedronken, waarna we naar ons hotel zijn gegaan. Het weer was vandaag behoudens bij de gletsjer zonnig, maar beduidend minder warm.